Άρθρο του Γιώργου Ζάχου
Δ/ντη Βιβλιοθήκης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
τ. Γεν. Διευθυντή της Εθνικής Βιβλιοθήκης

       

Αν ορίσουμε τον Πατριωτισμό ως την αγάπη για την κοινή πατρίδα και την υποχρέωση  να κάνουμε προσωπικές θυσίες για χάρη της, δεν είναι παράλογο να προσπαθήσουμε να  «μετρήσουμε»  το πόσο πατριώτης είναι κάποιος υπολογίζοντας την ατομική του ευθύνη για την κατάσταση της χώρας μας και το τι κάνει για το καλό της.

Για παράδειγμα πόσο πατριώτης είναι ο εφοπλιστής που κατέβασε την ελληνική σημαία από τα πλοία του για να μην πληρώνει φόρο στην Ελλάδα, ο «εισοδηματίας» που έστειλε τα χρήματά του στην Ελβετία ή τα έκρυψε σε κάποια Εξωχώρια (Off-shore) εταιρεία για να μη φορολογείται, ο εργολάβος που κάνει ότι μπορεί για να κλέψει στα δημόσια έργα που αναλαμβάνει, ο βιομήχανος, ο έμπορος,  ο βιοτέχνης, ο ελεύθερος επαγγελματίας,  που δεν πληρώνει τα ασφαλιστικά ταμεία ή  που κλέβει τον ΦΠΑ μη εκδίδοντας αποδείξεις, ο δημόσιος υπάλληλος που δεν αποδίδει στην εργασία του ή που χρηματίζεται, ο γιατρός που χρειάζεται το φακελάκι για να θυμηθεί τον όρκο του Ιπποκράτη και τόσοι άλλοι;

Τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής με απρόσμενες κοινωνικές  και πολιτικές συνέπειες τι νόημα  έχουν οι μεγαλοστομίες και οι εθνικιστικές κορώνες για «την κρίση που πρέπει να πληρώσει η πλουτοκρατία» ή για «τους ξένους μετανάστες και τους διεφθαρμένους πολιτικούς που κατέστρεψαν την Ελλάδα» ;

Μήπως η δικαιολογία για τον «άλλο» που φταίει, προσπαθεί να κρύψει τις δικές μας ευθύνες; Προφανώς η «Πλουτοκρατία» λόγω του οικονομικού μεγέθους της, φταίει περισσότερο όπως και μερικοί Πολιτικοί που πλέον τους αναγνωρίζουμε εύκολα, ευθύνονται σε μεγαλύτερο βαθμό αλλά αυτό δεν αθωώνει όλους τους άλλους. Και ο αναποτελεσματικός δημόσιος υπάλληλος που δεν αξίζει τον μισθό του, και ο έμπορος, και ο γιατρός,  και ο τεχνίτης, έχουν μερίδιο ευθύνης για την άσχημη κατάσταση της κοινής πατρίδας. Προφανώς με διαφορετική βαρύτητα αλλά η ευθύνη υπάρχει.

Αν θέλουμε να πείσουμε ότι αγαπάμε την κοινή Πατρίδα οι εθνικιστικές ή άλλες κορώνες κάθε μορφής πλέον δεν πείθουν. Ένας νέος πατριωτισμός που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις πράξεις μας για την βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, την Παιδεία και τον Πολιτισμό αντικαθιστά αυτόν που στηρίζονταν στην αναπόληση και επίκληση του ιστορικού παρελθόντος της Ελλάδος και μόνο. Ο νέος πατριωτισμός περιλαμβάνει τις προσπάθειες όλων: πολιτικής ηγεσίας και πολιτών,  για να πατάξουμε τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, για να δημιουργήσουμε ένα μέλλον που θα στηρίζεται στην αναγέννηση της οικονομίας μας, και στην εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης που θα είναι βιώσιμο και κοινωνικά δίκαιο.

Τώρα είναι η ώρα των έργων. H κυβέρνηση καλείται να αντιμετωπίζει τα συσσωρευμένα προβλήματα της οικονομίας με σύνεση, αποφασιστικότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, το πολιτικό σύστημα να επανεξετάσει τις προτεραιότητές και συμπεριφορές του, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες να ξεχάσουν τον ξύλινο λόγο και διαισθανθούν τις ευθύνες τους και οι  πολίτες ότι η δική τους στάση και όχι του… γείτονα θα κρίνει αν θα φανεί «φως στην άκρη του τούνελ»  και αν η πατρίδα μας θα ανακτήσει την αξιοπρέπεια  της με μια βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη.

Ο Πατριωτισμός θέλει τις αποδείξεις του!!!