Μυστικά και θησαυρούς του θαλάσσιου βυθού, απ’ όλο τον κόσμο, φιλοξενεί στις προθήκες του το Μουσείο Ναυτίλος, στο γραφικό χωριό Αγιόκαμπος, κοντά στην Αιδηψό. Τα 3.000 εκθέματά του συνέλεξαν με μεράκι οι υπεύθυνοι του μουσείου στη διάρκεια 40 χρόνων.

Στο μουσείο εκτίθενται μεγάλες συλλογές από όστρακα, απολιθώματα θαλάσσιων οργανισμών, μαλάκια, κοράλλια και άλλα ευρήματα.

Ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να θαυμάσει, επίσης, υπέροχα μωσαϊκά, που κατασκευάστηκαν από κοχύλια, αχινούς και ημιπολύτιμους λίθους. Επίσης, εκτός από τα εντυπωσιακά μωσαϊκά μπορεί να θαυμάσει και τη μεγάλη συλλογή από χειροποίητα κοσμήματα, φτιαγμένα από κοχύλια και ημιπολύτιμους λίθους και δεμένα μεταξύ τους με ασήμι.

Ο θαυμαστός κόσμος του βυθού
Η «μύηση» στον θαυμαστό κόσμο του βυθού γίνεται με την είσοδο του επισκέπτη στο μουσείο και τη δεκάλεπτη προβολή σύντομου ντοκιμαντέρ, με θέμα τη δημιουργία του σύμπαντος και τις πρώτες μορφές ζωής στον πλανήτη.

Μέσω αυτής της παρουσίασης, ο επισκέπτης ενημερώνεται για το πώς αυτοί οι ζωντανοί οργανισμού ενέπνευσαν τους ανθρώπους να δημιουργήσουν πολιτισμούς και να εκφραστούν μέσα από την τέχνη, την αρχιτεκτονική, τη βαφή υφασμάτων, τη γλυπτική και τη μουσική τέχνη.

Στη συνέχεια, ο επισκέπτης εισέρχεται στην κύρια είσοδο του μουσείου, όπου ο ειδικός φωτισμός δίνει την αίσθηση του περιβάλλοντος του βυθού. Εκεί, μπορεί κάποιος να απολαύσει τα χιλιάδες εκθέματα, απ’ όλο τον κόσμο, που είναι τοποθετημένα σε 28 βιτρίνες και να μάθει πόσα στοιχεία εκμεταλλεύτηκαν οι επιστήμονες, μελετώντας τις ιδιαιτερότητες των μαλακίων, τις οποίες και εφάρμοσαν στην αρχιτεκτονική, την ιατρική, τη ναυπηγική, την επικοινωνία, τη μηχανολογία, την υφαντουργία και αλλού.

Πολλά κοχύλια και μαλάκια χρησιμοποιήθηκαν από την αρχαιότητα για τη βαφή υφασμάτων, ενώ άλλα χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση ανθρώπων και χώρων.

Πολλά είδη ενέπνευσαν, επίσης, αρχαίους αλλά και σύγχρονους επιστήμονες στην τεχνολογία και τη φαρμακευτική, μέσω της κατασκευής τους, των χρωμάτων και της σύστασης τους.

Το κοχύλι «bradaris», της οικογένειας murex, στα χέρια του Ιπποκράτη έγινε το πρώτο ιατρικό εργαλείο (σταγονόμετρο ), ενώ το ίδιο κοχύλι, με τη χρωστική ουσία του αδένα του, μας έδωσε την πορφύρα. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνέβαλε στην ένδυση βασιλέων και αυτοκρατόρων (Ελλήνων, Ρωμαίων, Αιγυπτίων), με την ερυθρά χλαμύδα.

Επίσης, ο «ναυτίλος», το κοχύλι που ταξιδεύει με σύστημα υδροτουρμπίνας -και όχι μόνο- είναι το μοναδικό που αναδύεται και καταδύεται, γεμίζοντας τους θαλαμίσκους του πότε με αζωτούχο αέριο που παίρνει από το νερό και πότε με νερό για να λειτουργήσει σαν… υποβρύχιο.

Με τις υδατοστεγείς αίθουσές του, που του παρέχουν την ικανότητα πλεύσης, ο «ναυτίλος» χρησιμοποιεί μια χοάνη, για την αεριωθούμενη προώθηση του νερού, που έχει μέσα του, προς την κατεύθυνση που επιθυμεί να κινηθεί.

Ο «ναυτίλος» μπορεί να αναδυθεί από τα 900 πόδια κάτω από τη στάθμη της θάλασσας στην επιφάνεια, χωρίς τα προβλήματα που προκύπτουν από τη διαφορά της πίεσης.

Επίσης, τα κοχύλια «τούνα» και «ισοκάδιο» (clossus humanus) ενέπνευσαν αρχιτέκτονες με το καραβολοειδές σχήμα τους και στόλισαν, κατά τον 5ο αιώνα, κιονόκρανα, δημιουργώντας τον ιωνικό ρυθμό, που ήταν περισσότερο διακοσμημένος από το δωρικό. Έτσι, λοιπόν, ταυτίστηκε ο ιωνικός ρυθμός με το θηλυκό γένος εν αντιθέσει με το δωρικό, που συμβόλιζε, με την αυστηρή γραμμή του, το ανδρικό γένος.