Το σοσιαλιστικό κράτος ήθελαν να βγάλουν από τη μέση

       

       

Την Κυριακή 22 Ιούνη του 1941, 190 μεραρχίες, 4.000 αεροσκάφη και 3.410 άρματα μάχης του γερμανικού στρατού και των συμμάχων του, ένα σύνολο 3.700.000 υπερεξοπλισμένων στρατιωτών κινήθηκαν ενάντια στη Σοβιετική Ενωση. Απέναντί τους εκείνη τη μέρα βρίσκονταν υπό τα όπλα 2.700.000 Σοβιετικοί στρατιώτες. Η επίθεση ήταν αναμενόμενη. Από τη δεκαετία του ‘20 ακόμα, ο Χίτλερ προσδιόριζε την ΕΣΣΔ ως σημαντικό ζωτικό χώρο για τα γερμανικά συμφέροντα. Εξάλλου τα άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη είχαν συμβάλει τα μέγιστα, και οικονομικά, στον επανεξοπλισμό της ηττημένης στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανίας, προκειμένου να τη στρέψουν εναντίον του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο και να μοιράσουν τη λεία. Το γεγονός ότι ο Χίτλερ επιτέθηκε πρώτα στα καπιταλιστικά κράτη της Δυτικής Ευρώπης δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης, ίσα ίσα επιβεβαιώνει το νομοτελειακό του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που, οξυνόμενος, δεν έχει όρια στην αγριότητα της έκφρασής του.

Η ΕΣΣΔ, πάντως, δε βρέθηκε απροετοίμαστη. Το ίδιο εκείνο πρωινό της 22 Ιούνη, η σοβιετική κυβέρνηση πληροφόρησε από το ραδιόφωνο όλο τον κόσμο για την επίθεση της Γερμανίας και κάλεσε το σοβιετικό λαό να υπερασπιστεί τη σοσιαλιστική πατρίδα. «Η υπόθεσή μας είναι δίκαιη», έλεγε η κυβερνητική δήλωση. «Ο εχθρός θα συντριβεί. Η νίκη είναι δική μας». Τα λόγια αυτά έγιναν πολεμικό σύνθημα των Σοβιετικών ανθρώπων, που ξεσηκώθηκαν για να πολεμήσουν τους γερμανοφασίστες κατακτητές.

Την πρώτη κιόλας μέρα του πολέμου, κηρύχτηκε σε 14 στρατιωτικές περιφέρειες επιστράτευση των εφέδρων που είχαν γεννηθεί στα 1905-1918. Παράλληλα, άρχισε μαζική εγγραφή εθελοντών στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού. Στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ, στο Κίεβο και σε πολλές άλλες πόλεις συγκροτήθηκαν μεραρχίες λαϊκής εθνοφυλακής. Λίγο αργότερα, δημιουργήθηκαν στις ίδιες περιοχές καταδιωκτικά τάγματα για την τοπική άμυνα και για την αντιμετώπιση αλεξιπτωτιστών. Το Προεδρείο του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ κήρυξε σε κατάσταση πολιορκίας τις περιοχές δυτικά από τη γραμμή Γιαροσλάβλ – Ριαζάν – Ροστόβ του Ντον.

Το Συμβούλιο των Επιτρόπων του Λαού της ΕΣΣΔ και η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος απηύθυναν, στις 29 Ιούνη 1941, οδηγία στις κομματικές και σοβιετικές οργανώσεις των περιοχών της ζώνης που βρίσκονταν στη πρώτη γραμμή. Στις 3 Ιούλη, ο ίδιος ο Ι. Β. Στάλιν, με ραδιοφωνικό λόγο, ανέλυσε την οδηγία και διατύπωσε το πρόγραμμα της κινητοποίησης των δυνάμεων στον αγώνα εναντίον του εχθρού.

Κόμμα και κυβέρνηση είπαν στο λαό την ωμή αλήθεια για τον κίνδυνο που απειλούσε τη χώρα. «…Στον πόλεμο που μας επιβλήθηκε εναντίον της φασιστικής Γερμανίας», έλεγε η οδηγία, «κρίνεται το ζήτημα ζωής ή θανάτου του σοβιετικού κράτους, το ζήτημα αν οι λαοί της Σοβιετικής Ενωσης θα είναι ελεύθεροι ή θα υποδουλωθούν».

Το κόμμα και η κυβέρνηση κάλεσαν το λαό να συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, να δώσει όλες τις δυνάμεις του στον αγώνα εναντίον ενός ισχυρού και ύπουλου εχθρού, να βάλει τέρμα στο πνεύμα της ειρηνικής περιόδου και να αλλάξει γρήγορα τον τρόπο δουλειάς των κομματικών και των σοβιετικών οργανώσεων με βάση πια τις απαιτήσεις του πολέμου. Στην οδηγία τονιζόταν η ανάγκη να μπει το σύνολο της οικονομίας το γρηγορότερο δυνατό στην υπηρεσία της πολεμικής μηχανής, να απομακρυνθεί όλη η πολύτιμη περιουσία από τις απειλούμενες περιοχές και να καταστραφεί σε περίπτωση που η μεταφορά της αποδειχθεί πως δεν είναι δυνατή. Ο πληθυσμός των περιοχών που είχε κατακτήσει ο αντίπαλος καλούνταν να αναπτύξει τον παρτιζάνικο αγώνα.

Οπως στα 1918 το λενινιστικό διάταγμα «Η σοσιαλιστική πατρίδα σε κίνδυνο!» ξεσήκωσε το λαό σε αγώνα εναντίον της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, έτσι και τώρα το κάλεσμα του κομμουνιστικού κόμματος συγκίνησε τις λαϊκές μάζες εκατομμυρίων ανθρώπων και τις εμψύχωσε.

Καθώς η Ιστορία ξαναγράφεται στις μέρες μας από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, διαστρεβλωμένη για να υπηρετήσει τους σκοπούς και τις σημερινές επιδιώξεις τους, με μοναδικό στοιχείο αιχμής της βρώμικης προπαγάνδας τους τον αντικομμουνισμό και αντισοβιετισμό, με την ταύτιση φασισμού – κομμουνισμού, αν και ανειρήνευτοι εχθροί, επιχειρούμε μια σύντομη αναδρομή σε ορισμένα από όσα προηγήθηκαν της επίθεσης στην ΕΣΣΔ, με υλικά που αντλήσαμε από το πολύτομο έργο «Παγκόσμια Ιστορία» που είχε εκδώσει η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ. Παραθέτουμε επίσης εκτενές απόσπασμα από τις εκτιμήσεις της ΚΕ του ΚΚΕ που περιέχονται στη Διακήρυξή της για τα 60χρονα της Αντιφασιστικής Νίκης, για τον πόλεμο, το χαρακτήρα του, τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών και το ρόλο της ΕΣΣΔ, στην ήττα του ναζισμού, ένα μικρό απόσπασμα από το ραδιοφωνικό λόγο του Στάλιν στις 3 Ιούλη και ένα επίσης μικρό αποσπάσματα από άρθρο του καθηγητή Γ. Μαργαρίτη, που είχε δημοσιευτεί στον «Ρ» στις 14 Οκτώβρη του 2007 και δείχνει το μεγαλείο, την πίστη και την ικανότητα του σοβιετικού λαού στη μεταφορά των εργοστασίων από τις εμπόλεμες περιοχές σε περιοχές όπου συνεχιζόταν αδιάκοπα η παραγωγή – βασικός παράγοντας συμβολής στη νίκη. Οι τίτλοι και οι υπότιτλοι είναι του «Ρ».