«Αυτό που λάτρεψα στο θέατρο ήταν η ανάγκη της επικοινωνίας με τους ανθρώπους»

       

Γράφει ο Νίκος Κανάκης

       

Με τον Γιώργο Παρτσαλάκη βρεθήκαμε στο Χαϊδάρι, στην θεατρική παράσταση «Ο Κουρέας της Σεβίλλης». Αφού παρακολούθησα την εξαιρετική παράσταση στο Νέο θέατρο και θαύμασα τον μεγάλο μας κωμικό στο ρόλο του «Φίγκαρο», πήγα στα καμαρίνια όπου ήταν και η προγραμματισμένη συνάντησή μας.

Συνειδητοποίησα ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο ρομαντικό, απλό, με καλοσύνη και με πάρα πολύ χιούμορ, πράγματα που με βοήθησαν πολύ στη συζήτησή μας…

Στη παράσταση << ο Κουρέας της Σεβίλλης >> υπάρχει ένας έρωτας με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Κάποιοι άνθρωποι καλώς ή κακώς δυσανασχετούν με τέτοιου είδους σχέσεις. Εσείς υποστηρίζετε τις σχέσεις αυτές και θεωρείτε πως υπάρχει αληθινός έρωτας;

Απάντηση: Δε νομίζω πως υπάρχει ηλικία στον έρωτα! Μπορούν άνθρωποι να ερωτευτούν ουσιαστικά και πραγματικά ο ένας τον άλλον, πέραν από ηλικίες. Βεβαίως, κάποια στοιχεία και κενά έχει ο ένας για τον άλλον ή και οι δυο και προσπαθεί ο καθένας να τα γεμίσει με κάθε

τρόπο.

Πιστεύω, πως οι γυναίκες που τους έχει λείψει από τη ζωή τους ο πατέρας τους, είναι πολύ πιθανόν να έχουν μια τάση σε μεγαλύτερους άνδρες, που εγώ φαντάζομαι ότι τους ερωτεύονται πραγματικά, γιατί νιώθουν μια ασφάλεια και αυτό δεν είναι ψέμα.

Ο έρωτας όμως δεν είναι κάπου, είναι παντού και πουθενά με τη προϋπόθεση να δημιουργεί τη κατάλληλη χημεία.

Πόσο δύσκολα ήταν τα παιδικά σας χρόνια και τί ήταν αυτό πού λατρέψατε στην ηθοποιία;

Απ: Δεν ήταν και τα καλύτερα τα παιδικά μου χρόνια. Ήταν όμως αληθινά, ζήσαμε χαρές και πόνους.

Οι εποχές στη Κρήτη που μεγάλωσα και έμεινα μέχρι το 1969 ήταν δύσκολες αλλά είχαν και τα καλά τους. Βέβαια, έχασα τη μητέρα μου πολύ νωρίς όταν ήμουν μόλις 9 χρόνων και αυτό ήταν ένα απίστευτο κόστος για μένα.

Όσον αφορά το θέατρο αυτό που λάτρεψα ήταν η ανάγκη της επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Όταν δηλαδή, βγαίνω στη σκηνή και στέλνω στο θεατή συναισθήματα, για μένα είναι ευτυχισμένες στιγμές αυτές και ακριβώς αυτή είναι η λατρεία μου για το θέατρο.

Υπήρχε κάποιο πρόσωπο που θεωρήσατε ως πρότυπο και κάποιο που σας παρακίνησε να γίνετε ηθοποιός;

Απ: Όχι, πρότυπο δεν υπήρξε κανένα, η ανάγκη να ξεφεύγω απ’ τα προβλήματά μου – σαν παιδί το είχα αυτό- με οδήγησε σε αυτό το επάγγελμα. Η στιγμή που ανεβαίνω στη σκηνή δε νιώθω σα Γιώργος. Εκείνη την ώρα έχω ξεχάσει το πόνο μου, τα προβλήματά μου ,τη κούραση μου, είτε είναι ψυχική, είτε σωματική, η σκηνή έχει μια μαγική ικανότητα να τα ξεχνάς όλα.

Έχοντας διαγράψει μια αξιόλογη καριέρα, υπάρχει κάτι που έχετε ονειρευτεί να κάνετε στη δουλεία σας και δεν το έχετε πραγματοποιήσει ακόμα;

Απ: Όχι δεν υπάρχει κάτι που έχω ονειρευτεί και δεν το έχω κάνει ακόμα, διότι στο θέατρο δεν είχα στόχο να παίξω αυτό το ρόλο ή τον άλλο ρόλο ή να καταφέρω κάποια στιγμή να παίξω ρόλους, όπως όλοι ονειρεύονται να παίξουν τον Άμλετ, τον Οιδίποδα, κ.λ.π.

Στόχος μου ήταν να ανεβαίνω στη σκηνή και να παίζω. Ευτύχησα σ’ αυτό γιατί μου δόθηκε αυτή η δυνατότητα, βρέθηκα για 15 χρόνια στο Εθνικό Θέατρο, τώρα είμαι στο Ελεύθερο.

36 χρόνια ολόκληρα χρόνια βρίσκομαι κάτω από τη σκηνή. Δεν έχω λοιπόν κάποιο όνειρο στην ηθοποιία και εύχομαι να με έχει καλά ο Θεός για να μπορώ να συνεχίσω.

Πολλοί νέοι εγκαταλείπουν το χώρο εύκολα. Κατά τη γνώμη σας οι σημερινοί ηθοποιοί είναι ταλαντούχοι και τι θα τους συμβουλεύατε σαν μεγαλύτερος και επιτυχημένος ηθοποιός;

Απ: Ταλέντο υπάρχει! Το θέμα είναι ότι οι συνθήκες σήμερα έχουν αλλάξει και εμείς στη γενιά μου γινόμασταν ηθοποιοί διότι μας ενδιέφερε η ηθοποιία και η επικοινωνία με το κόσμο.

Αυτό είναι μια ισχυρή υπόθεση που δυστυχώς δεν αφορά τους νέους ηθοποιούς που πηγαίνουν τώρα σε κάποια σχολή. Παλιά ενδιέφερε το 90% , τώρα όμως μόλις το 10%.

Αυτό νομίζω πως το έχει «κατορθώσει» η τηλεόραση, την οποία έχω υπηρετήσει 20 χρόνια, χωρίς να θέλω να τη θίξω. Η τηλεόραση δεν έχει το χρόνο να φτιάξει ηθοποιούς. Τα σημερινά παιδιά λένε ότι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί για να βγάλουν χρήματα, να γίνουν αναγνωρίσιμοι.

Ποιά είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια πέρα από την επιτυχημένη παράσταση <<Ο ΚΟΥΡΕΑΣ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ>>;

Απ: Έχω ανοίξει ένα κρητικό εστιατόριο στον Άλιμο. Αυτό δεν έγινε για επιχειρηματικούς λόγους, έγινε γιατί με τη Κρήτη είμαι ‘’ψυχασθενής’’. Φέρνω τα τρόφιμα απ’ τη Κρήτη, μαγειρεύονται ακριβώς όπως κι εκεί και νιώθω ότι φιλοξενώ ανθρώπους. Αυτό είναι μεγάλη επιτυχία για μένα.

Επίσης, το χειμώνα, θέλω να κάνω ένα δευτερότριτο έργο σε ένα μικρό θέατρο των Αθηνών, που θα το βρούμε με το Θανάση Θεοχάρη. Είναι ένα καινούργιο έργο που δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμα διότι μεταφράζεται. Αυτό θέλω να κάνω Δευτέρα και Τρίτη σε μικρό θέατρο των Αθηνών για καθαρά προσωπικούς λόγους.